Genieten van de laatste buiten Europese zon

Het was voor ons de eerste keer dat we een bordje met onze namen zagen toen we aankwamen op het vliegveld van Madagaskar. Zonder aanbetaling maar volledig gebaseerd op vertrouwen stonden daar onze chauffeur Fiti en contact persoon Onja ons op te wachten. Ze brachten ons naar het hotel en vertelden enthousiast over alle mogelijkheden voor de komende 3 weken. Daar moesten we wel even aan wennen, het liefst legden zij namelijk alle hotels al vast omdat de hotels snel vol kunnen zitten. Dit hadden we ook online gelezen, maar toch kozen wij er voor om te zien waar we zouden belanden. En dat heeft goed uitgepakt, want overal konden wij nog volop kamers krijgen en zo bleef het reizen met chauffeur toch nog een klein beetje een avontuur. Soms gingen wij in op de suggesties van Fiti, maar we werden toch het meest gelukkig als wij het hotel hadden uitgezocht. Niet omdat het hotel dan per se beter was, maar wel omdat we het zelf hadden gevonden. De ene keer een klein guest house bij mensen thuis zonder stromend water en de andere keer een luxere hotel met zwembad. De chauffeur snapte niets van ons budget. De ene keer wilde we ook voor 1 euro eten, terwijl we de andere keer naar het beste restaurant van de stad wilde. We bespaarden liever vijf keer om 1 keer uit te kunnen pakken dan dat we 6  keer de middenmoot kozen. Dat hebben we de hele reis gedaan wat het voor ons leuk maakte. Het was ook wat een andere backpacker tegen ons zei: Het leuke van het middenmoot leven is dat je alle werelden kan meemaken zonder er in vast te zitten. 

De eerste dagen in Madagaskar hebben we vooral gereden. Madagaskar is groot, en dat wisten we van tevoren, maar toch hadden we het onderschat. Er bestaan geen snelwegen, enkel een asfalt weg waar je gemiddeld 60km/u op rijdt vanwege alle bochten en vrachtwagens op de weg. Na 2 dagen kwamen we aan bij de Baobab bomen! De bomen waar wij aan dachten als we aan Madagaskar dachten. Het verhaal gaat dat god de bomen heeft opgepakt en opnieuw andersom in de grond heeft geplant, omdat de bomen steeds weg liepen. De bomen waren verspreid te vinden in het westen, maar er is een plek waar er veel 700 a 800 jaar oude bomen naast elkaar staan. We hadden ons voorbereid en hebben een uitgebreide picknick meegenomen voor onder de bomen. De meest bijzondere picknick plek die we ooit hebben meegemaakt!

In het westen hebben we twee nachten overnacht aan de kust. In een klein huisje vlak bij het strand. Vroeg in de ochtend zijn we op het strand gaan kijken waar volop werd gevist. Het zag er vredig en gezellig uit. Mensen werkten goed samen en er zat volop vis in de netten. In de avond zijn we naar een barretje gegaan. We hebben heerlijk gegeten (BBQ) en vooral Jurgen voelde zich in de bar helemaal op zijn gemak. De mannen kwamen namelijk steeds naar Jurgen toe om te vragen of ze met mij of Cathy mochten dansen. Vervolgens zei Jurgen: “Ja natuurlijk”. En wees dan Cathy of Emma aan. Zelf heeft hij niet op de dansvloer gestaan! Er hing een ontspannen en niet opdringerig maar gezellig sfeertje. Hier in dit dorp was het veilig. Maar dat is dus niet overal in Madagaskar! Wij hadden ons daar helemaal in vergist. Pas 3 weken voor vertrek kwamen we achter de verhalen van bandiet- organisaties die met geweld auto’s staande houden. Ook een van de redenen dat we hadden besloten niet zelf maar met chauffeur te reizen. We hadden er ook voor gekozen om misschien wel het mooiste park van Madagaskar over te slaan: het Tsingy nationaal park. En maar goed ook, want precies toen wij er waren is een Nederlands stel de dupe geworden van een overal en is de vrouw gewond geraakt. 

Vanuit het westen hebben we een lange rit naar het zuiden gemaakt. Onderweg hebben we lemurs gespot en hebben we het landschap constant zien veranderen. We hebben in een tussendorpje genoten van het heerlijke eten. De Franse cultuur is hier duidelijk te zien, zeker in het eten. Vooral de gesmolten camembert was heerlijk! Het meest zuidelijke puntje wat wij hebben bezocht is het Isalo nationaal park. De avond van te voren hadden we een gids, kok en tent voor in het park geregeld. We zouden 2 dagen gaan trekken. Helaas werd Emma die nacht ziek, risico wat je neemt als je van straat eet (en wat we er voor over hebben). Maar opgeven gebeurt niet, pas na 20 minuten in het park en 4 stops verder gaf Emma het op. Cathy is in haar eentje doorgegaan. De volgende dag was Emma natuurlijk fit genoeg en hebben Jurgen en Emma nog een vervangende dagtocht gedaan. We hebben gezwommen onder de waterval (de favoriete bezigheid van Jurgen), gelopen door de canyon en genoten van het uitzicht en de lemurs.

Weer op weg richting het noorden zijn we bij een minder bezocht park gestopt. Het Andringitra nationaal park. Hier kon je blijkbaar paragliden! In het begin van de reis waren we wat voorzichtiger, opeens wat angstiger voor het bus vervoer of andere ongelukken. Het was vreemd, want daarvoor hadden we dat nooit. Misschien omdat we nu langer weg gingen en niet in de eerste maand al een probleem wilde hebben. Maar gelukkig is die angst helemaal weg gegaan. Dat is echt heerlijk! Dus paragliden in Madagaskar in een klein dorp: waarom niet? De gear zag er goed uit en het was de beste locatie in Madagaskar om dit te doen. De instructeur kwam goed over, dus we gingen er voor. 1,5 uur hebben we naar boven gelopen, Emma was al in het pak gehesen. Maar helaas, de wind draaide opeens en is niet meer verbeterd. Na 4 uur wachten hebben we het helaas moeten opgeven. Het was even een domper, maar het gevoel om over je angsten heen te zijn was heerlijk. Het is niet dat we dit zomaar in alle landen zouden doen, maar hier in Madagaskar wel. De mensen hier liepen de kantjes er niet af, ze deden er alles aan om het goed te maken. Als er dingen kapot waren werd het meteen gemaakt en als ze iets niet snapten dan vroegen ze het. Dat is heel anders in bijvoorbeeld Ethiopië of de Filipijnen, daar hadden we er nooit op vertrouwd. 

We waren al op drie kwart van de reis en we misten nog 2 dingen: de interactie met mensen en het spotten van kameleons. Doordat we met een auto en chauffeur reizen krijg je de cultuur niet zo mee dan wanneer je met de locals meereist in de bus (daar waren de afstanden te lang voor). Maar dat is helemaal goed gekomen. De locals staan open voor alle vragen: zo hebben we eten besteld op een plek waar eigenlijk geen restaurant was, maar voor die ene dag wel. Een vrouw heeft onze was gedaan in de rivier en was erg blij met deze opdracht. Toch was het voor ons in de avonden een beetje saai. Om 18.00 uur is het donker en zonder elektriciteit en weinig brandhout zijn de dorpen om 19.00 uur echt uitgestorven en ligt iedereen op bed. Ze slapen zo’n 11 uur per dag! De toeristen restaurants waren nog wel open waar wij dan ook eindigden voor een drankje.

De kameleons hebben we  volop kunnen spotten in het oosten. Daar kwamen we opeens in een regenwoud-achtige omgeving terecht. Echt weer een heel ander landschap. Tijdens een ochtendwandeling hebben we nog veel verschillende lemurs gezien en tijdens een nachtwandeling veel soorten kameleons! Echt hele inimini’s en grote die van kleur veranderden. Dat maakte onze reis bijna helemaal compleet. We hebben ons buiten Europese avontuur afgesloten met 4 nachten op het paradijs. Het paradijs was een klein eilandje naast Madagaskar. Daar hadden wij het geluk dat we 3 dagen van de zon konden genieten in een klein hutje op het water. We hebben enorm genoten van de laatste buiten Europese zon met cocktails, een fles champagne en lekkere Franse-Malagasy kazen. Even helemaal niets (behalve dan een tuctuc besturen) en nog genieten van de relaxte cultuur zonder haast. 

Madagaskar was een uniek land, met unieke diersoorten en unieke mensen. De cultuur in Madagaskar was een mengelmoes van van alles. Sommige vrouwen hadden tanaka op hun gezicht, net zoals in Myanmar. Sommige hadden kroeshaar zoals in de rest van Afrika terwijl andere weer een meer Aziatisch uiterlijk hadden. De keuken was ontzettend Frans net zo als de huizen. Het was een mengelmoes van alles dat we in onze reis hadden gezien. En het mooiste: alle mensen even behulpzaam en met een lach op hun gezicht. We hebben niemand boos gezien. Zelfs Onja niet, toen onze transactie voor de auto vanwege moeilijkheden van de bank na 3 weken nog niet was verwerkt. Hij begreep het helemaal en konden hem de laatste dag alsnog cash betalen. 

We gaan onze reis nu afsluiten in Europa. Samen met onze ceremoniemeesters gaan we 2 weken met een autootje Zuid Spanje ontdekken, net zoals de tapas en wijnen.