Surfen en snorkelen gaan je tussen de oren zitten

30 december 2018 - Cebu City, Filipijnen

Op Siargao hebben we ons best gedaan met surfen. Van een instructeur krijg je een extra zetje waardoor je bijna iedere golf kunt pakken en kunt focussen op het staan. Maar wanneer je zelf gaat oefenen bestaat je dag vooral uit peddelen! We hebben 1 dag een bootje gehuurd, samen met 2 Australiërs waar we de laatste dagen mee opgetrokken zijn. De bootman heeft ons naar een plek gebracht met mooie beginners golven. Bij Jurgen verliep het redelijk, maar bij Emma lukte het maar niet. Na 3 uur peddelen en proberen zei de bootman uiteindelijk dat Emma haar handen niet goed zette bij het opdrukken. Eenmaal terug bij de kust kon ze het natuurlijk niet laten om nog net voor zonsondergang het water in te gaan om daar de laatste golven te pakken. En het doorzettingsvermogen was niet voor niets: Als laatste in het water, had Emma toch nog 1 golf te pakken. Dat was een mooie afsluiting van onze eerste reeks surf lessen.  

Op Siargao hebben we het surfen afgewisseld met eiland hoppen. Net voor Siargao liggen een aantal kleine eilandjes. Wij hadden van te voren geen georganiseerde tour geboekt, omdat het weer nogal onvoorspelbaar is. We zijn daarom maar direct naar de pier gegaan vanaf waar de bootjes vertrokken. We vonden het gezellig om op anderen te wachten, voor gezelschap. Maar daar begrepen ze niets van. We deden even boodschappen bij de markt en ondertussen was de bootprijs met 1/3e gedaald. Helaas kwamen er maar weinig andere mensen opdagen en zijn we toch zelf gegaan.  

De eerste stop maakten we op“ naked island”. Dit is geen eiland met een naaktstrand, maar een eiland wat enkel bestaat uit zand. Verder is het helemaal kaal. De stop die we daarna maakte was op het grote eiland “ Daku”. Daku stond vol met palmbomen en had een mooi strand. We hadden begrepen dat er niets te krijgen was op het eiland en dat je eigen eten mee moest nemen indien je niet via een geboekte tour ging. We hadden wat groente en rijst gekocht en gaven dat af bij een hutje op het eiland. Voor 80 cent bereiden zij vervolgens het eten. Het was echt super goed! Via “Guyam” zijn we weer terug gegaan naar Siargao. 

Siargao was een heel relaxed eiland. Tricycles, surfboards en lessen hebben vaste prijzen, waardoor het iedere dag onderhandelen je bespaart blijft. Je kan iedere avond lekker eten (ze hebben zelfs een speciaal dessert huis!) en als je wilt kun je iedere dag genieten van een drankje en een feestje. Ze stemmen op het eiland af waar het feest gehouden wordt. Er is namelijk een hoeveelheid mensen op het eiland wat genoeg is voor 1 locatie. Iedere dag van de week is het feestje dus ergens anders. Toch hadden wij het idee dat we nog niet echt midden in de cultuur terecht waren gekomen, omdat er veel internationale surfers zich vestigen in Siargao. 


Dat was heel anders toen we na vertrek op het eiland Cebu terecht kwamen. Een van de steden waar we zijn geweest is Dalaguete. Hier werden we bij het locale hotel hartelijk ontvangen. Ze vonden het leuk dat wij daar verbleven en we werden uitgenodigd om kerstavond met het personeel en familie van de eigenaar te vieren. Op de hoek van de straat werden die dag twee varkens geroosterd, traditioneel gerecht van de Filipino’s, genaamd Lechon. Daar hebben we in de avond ook van mogen proeven. We zaten in een zijstraatje waar iedereen elkaar gedag zei. Een dag later merkte we ook dat er weinig toeristen zaten. We wilden namelijk een trekking maken naar de Osmena piek, de hoogste berg van Cebu (maar 1000 meter). We zouden alleen met habal-habal kunnen gaan (zonder helm achterop de motor). Na veel moeite hebben wij een tricycle zo ver kunnen krijgen om ons te brengen. We gingen samen op avontuur, want de bestuurder was er ook nog nooit geweest.  

Na 2 weken rustig aan op Siargao vonden we het verhoogde tempo van reizen niet erg en zijn we doorgegaan naar Alegria. Vanuit daar hebben we een canyoeering gedaan. Vanuit de bergen met de rivier mee naar beneden. Dit is heel goed georganiseerd! De overheid is zich er namelijk mee gaan bemoeien. Alle organisaties moeten een vaste prijs vragen en waterschoenen, zwemvesten en helmen beschikbaar stellen. Net voordat je bij het start punt aankomt krijg je als bezoeker ook nog een standaard praatje met de do’s en dont’s. Iets te goed ingestudeerd en zo snel dat als je even niet oplet je de helft hebt gemist. Onze gids liet tijdens de route precies zien waar we op moesten letten en hoe we konden springen. Het water was warmer dan gedacht en het was weer ontzettend mooi. 

Een andere stad waar we zijn geweest is Moalboal. In Moalboal hebben we met schilpadden en miljoenen sardientjes gezwommen. Door de toeristen aanwas is de overbevissing gestopt. We hadden zelf snorkels gehuurd en vanaf de kust zijn we zo naar het koraal en het zeeleven toe gezwommen. Echt heel bijzonder om schildpadden van zo dichtbij te zien en omringd te worden door zoveel visjes.  

Na onze meerdaagse rondrit op het eiland zijn we doorgegaan naar Cebu city. Waar we voor de tweede keer klaar stonden om ons visum te verlengen. Het was heel druk zo rondom de kerstdagen en we waren blij dat we een half uur te vroeg waren waardoor we bijna vooraan stonden. Het ging er voor ons gevoel echt heel chaotisch aan toe: Je krijgt bij een tafel een formulier, welke je ingevuld bij een andere tafel moet laten stempelen. Vervolgens moet je deze bij de eerste balie inleveren, samen met je paspoort en krijg je een nummer. Vervolgens kun je plaats nemen en na ongeveer een half uur wordt je nummer omgeroepen. Als het zo ver is kun je naar de kassa gaan om voor je visum te betalen en ben je al het bewijs dat je iets hebt ingeleverd kwijt. Na weer 1,5 uur wachten wordt plots je naam omgeroepen en krijg je je paspoort terug bij weer een andere balie. Blijkbaar waren de stickers op en hebben wij nu het betaal bewijs in ons paspoort geniet gekregen.  

Na onze ochtend van wachten zijn we doorgegaan naar het tweede doel van die dag: het Chong Hua ziekenhuis. We moesten naar het ziekenhuis omdat Emma helaas niet alleen mooie herinneringen had meegenomen, maar ook plankton in haar oor. Bij het wachten op het visum hadden we advies gevraagd voor de beste doktoren, want als je hier namelijk iets hebt zijn er veel opties. Privé klinieken willen blijkbaar vooral geld verdienen en smeren je van alles aan en bij publieke ziekenhuizen kom je niet altijd binnen. In het ziekenhuis aangekomen mochten we door naar de KNO arts. Het was de dag na kerst en ook hier zat het vol met wachtende mensen. We werden onder aan de lijst geplaatst, nummer 31, onwetend hoe lang dit zou duren. Na meer dan 3 uur wachten werden we naar binnen geroepen. De arts leek deskundig, maar de apparatuur onhygiënisch. Het zuigertje in het oor is nog toegelaten, maar een endoscopie vanuit de neus toch afgewezen. Het was een oorontsteking. Naast medicijnen kregen we ook het advies om 2 weken niet te vliegen, terwijl we 2 dagen later door zouden gaan naar Palawan. Uiteindelijk hebben we besloten om in een luxer hotel te verblijven en onze vlucht te verlaten. Het lijkt achteraf zo te moeten zijn geweest: Er raast namelijk een tyfoon over de Filipijnen, welke precies langs Cebu gaat en 3 dagen blijft hangen op Palawan. Geluk bij een ongeluk. Afgelopen dagen hebben we vooral genoten van het hotel, het rooftopzwembad en de roomservice. Na oud en nieuw gaan we waarschijnlijk nog met de boot naar het eiland Bohol om de hele schattige kleine aapjes met bolle ogen op te zoeken! Die zouden we eigenlijk overslaan, maar nu hebben we een week extra. En 4 dagen stil zitten is toch wel genoeg :) 
 

Foto’s

5 Reacties

  1. Els:
    30 december 2018
    Het is weer een mooi verhaal waar we veel al wel van gehoord hadden. In elk geval heel leuk weer om te lezen.
  2. Kim:
    30 december 2018
    Wat hebben jullie toch weer veel meegemaakt in de tussentijd :) leuk on te lezen en te zien! Eventjes van de rust genieten mag inderdaad ook haha
    Wel een bijzondere kerst hebben jullie achter de rug, gaaf hoor!
    Liefs!
  3. Kim:
    30 december 2018
    P.s. En beterschap natuurlijk Emma!
  4. José Dorenbos:
    30 december 2018
    Wat een prachtig verhaal weer.
    Hoop dat het allemaal mee valt met je oor. En alvast een gezond en liefdevol 2019 toegewenst 💥🍀😘
  5. Laura:
    12 januari 2019
    Leuk zeg, zo'n dessert huis lijkt mij wel wat haha. Lekker bezig emp, dat je door hebt gezet.