We zijn van suiker! Welkom in Iran

---- MEER FOTO's VOLGEN ---

Vanuit India zijn we aangekomen in het noord-oosten van Iran, in Mashad. Het was een hele omslag, een hele andere cultuur en we waren beland in de heiligste plek van Iran. Op het begin was het even wennen aan de hoofddoek, maar al snel voelde het comfortabel en was het automatisme geworden. We hebben een  bezoek gebracht aan de grootste holy shrine van Iran. Een ontzettend groot complex met indrukwekkende spiegelzalen. We waren op zoek naar een gids om op de juiste wijze door het complex te lopen. Nog voordat we een gids gevonden hadden werden we al overvallen door de gastvrijheid van de mensen, we werden meegenomen door een Iraanse vrouw die ons meenam in het geloof en de gebruiken. 

De volgende dag werd de enorme gastvrijheid ook weer bevestigd door Ali. Ali waren we tegengekomen in het vliegtuig. Hij had 10 jaar in Nederland gestudeerd en kon goed Nederlands. Samen met een vriend en zijn schoonbroer nam hij ons mee naar een mooi bergdropje en een chique restaurant. In restaurants zit je vaak op de grond, bij voorkeur in een eigen glazen hokje in de bergen. Verder hebben we die dag nog de begraafplaats van Ferdosi bezocht. Ferdosi is een van de bekendste dichters uit Iran. Poëzie staat centraal bij de Iraniërs, zij drukken zichzelf uit in de gedichten. Je komt ze dan ook overal tegen. 

Vanuit het noord-oosten zijn we helemaal doorgereisd naar het noord-westen. 2 nachtritten en een tussenstop overdag in Tehran. De treinen in Iran zijn luxe en de bedden liggen goed. Er is alleen 1 ding dat het slapen tegen houdt: Iraniërs slapen bij een temperatuur van 30 graden. We snapte er niets van! Overdag zijn ze dol op picknicken en zitten ze bij 12 graden buiten op een kleedje en in de nacht stoken ze het 30 graden. Veel te warm, zeker in combinatie met lange kleding en de hoofddoek die niet af mag vanwege medepassagiers in de slaapcabine. 

In het noord-westen zijn we aangekomen in het plaatsje Tabriz. Deze plaats staat bekend vanwege de enorme bazaar. Het ligt aan de zijderoute en de stad telt ontzettend veel winkeltjes. Ook hier werd de gastvrijheid weer bevestigd. We waren op zoek naar een specifieke plek in de bazaar, maar de bazaar is net een doolhof en het lukte ons niet om de plek te vinden. Engels spreken maar enkele mensen, toen we het iemand hoorde spreken hebben we hem meteen aangesproken. Hij bracht ons naar de mooiste plek van de bazaar en stond er op om ons op een thee te trakteren. 

Vanuit Tabriz hebben we ook het plaatsje Kandovan bezocht. Een klein bergdopje dat ook wel klein-Cappadocie (plaats in Turkije) wordt genoemd. Mensen spreken in dit deel van het land ook Turks en daar ligt ook een relatie mee vanuit de geschiedenis. Het dorpje Kandovan bestaat uit grotwoningen, die ooit door vluchtelingen zijn gemaakt en in gebruik zijn genomen. Enkele grotwoningen waren omgetoverd tot hotel, waar wij natuurlijk in hebben geslapen. We hebben genoten van de sneeuw (het was in deze regio winter), de lekkere thee en gedroogd fruit dat hier volop verkocht werd. Dat in combinatie met de jacuzzi die in onze grotwoning was gebouwd zorgde voor een geweldig verblijf. 

Vanuit Kandovan zijn we weer verder gereisd met de trein. Deze keer hadden we een hele coupe afgekocht, zodat we de ramen open konden doen tegen de hitte en we goed zouden kunnen slapen. De volgende dag kwamen we aan in Yazd, wat echt leek op een sprookje. We hebben uitgekeken naar Aladin en Yasmin die met een vliegend tapijt over de stad zouden komen vliegen. De stad Yazd op staat op zichzelf op de Unseco lijst. Huizen in de oude binnenstad zijn van hooi en klei gemaakt en overal zijn kleine steegjes. Het was even schrikken toen onze taxi chauffeur bleef doorrijden terwijl de straatjes steeds smaller werden. Zo smal zelfs dat de spiegels aan beide kanten ingeklapt moesten worden. Maar hij was het blijkbaar gewend. De stad zag er mooi uit. Alles is ontzettend goed gerenoveerd, zeker de oude traditionele huizen van de rijkere, welke door de gehele stad verstopt zitten. Van buiten af is er niets te zien en aan het eind van een klein steegje zit er opeens een ontzettend mooi binnenpleintje. Wij hebben in 1 van de traditionele huizen geslapen die was omgetoverd tot hotel. Naast de mooie huizen had Yazd ook leuke restaurantjes in oude badhuizen en rooftop plekjes. Nadat we 2 dagen in Yazd zaten heeft de vader van Behzad (onze huurder van ons huis in Breda) ons opgehaald. Ook nu werden we weer overweldigd door de gastvrijheid. We werden meegenomen naar het meest chique restaurant van de stad, we maakte stops bij een aantal musea en kregen alles te weten over het waternet van Yazd. Yazd is een woestijnplaatsje en de inwoners waren al ver in het verleden in staat om huizen koel te houden via koeltorens. Ze wisten water te bewaren diep onder de grond via een heel waternet. Ze waren zelfs in staat om het gehele jaar door ijs te bewaren in ijshuizen, midden in de woestijn! Na de rondleiding door Yazd zijn we bij de ouders van Behzad blijven slapen. Ze hadden een ontzettend grote, maar lege woonkamer. Typerend voor Iraniërs. We werden goed verzorgd en de lekkerste zoetigheden uit Yazd lagen op ons te wachten. 

In Yazd had Jurgen nog een kapper en Emma nog een beautysalon bezocht. De mensen in Iran zien er super verzorgd uit, dus er was geen betere plek. Mannen hebben mooie geföhnde haren en bij Jurgen werd dan ook ieder plukje goed gelegd door 2 personen. Bij de vrouwen is er naast de haren nog veel meer mogelijk. De salons zien er van buitenaf gesloten uit, omdat niemand naar binnen mag kijken. Maar eenmaal binnen is het een heel dorp! 4 verdiepingen vol met vrouwen. Van lippen opvullen, bruidsmake-up tot wimper extensions. Alles is er mogelijk. Het is een hele andere wereld met alle vrouwen zonder hoofddoek en vol in de make-up. Maar bij alleen beauty salon houden de mogelijkheden niet op. Zo ondergaan er 6 van de 10 vrouwen een neus correctie. En dat laten ze graag zien, vrouwen lopen dan ook vol trots met pleisters op hun neus rond. Het is een soort status symbool. Mannen doen er tegenwoordig ook aan mee.

Vanuit Yazd zijn we doorgereisd naar Kerman, een stad midden in de woestijn. In Kerman hebben we bij een leuk hotel geslapen met een ontzettend vrolijke en goed georganiseerde eigenaar. Hij heeft voor ons een tour naar de plekken rondom Kerman geregeld. Zo zijn we bij oase dorpen geweest met zandkastelen en palmbomen, heeft Emma op een kameel gezeten en zijn we bij een canyon door de woestijn gaan kijken. Iran heeft zoveel moois!

Ook Shiraz was geweldig. We kwamen met de nachtbus vroeg aan bij ons hotel en zijn voordat we nog wat hebben geslapen naar een bijzondere moskee gegaan. Deze moskee had namelijk vooral vroeg in de ochtend een hele mooie lichtinval door de ramen. Diezelfde avond was het feest. Het was de laatste woensdag voor het nieuwe jaar (Noroez) en deze avond hebben de Iraniërs een bijzondere traditie. Ze maken (kleine) kampvuurtjes en springen hier vervolgens overheen. Het vuur zou al het negatieve verbranden en ruzies worden weer bijgelegd voordat met het nieuwe jaar in gaat. 

De ochtend van Noroez werden we wakker op een hele bijzondere plek: namelijk op de grond naast een aantal nomaden van de Qashqai. We waren 2 dagen op pad genomen door Ali en zijn vrouw, samen met hun zoontje Nima. We hebben met schapen en geiten door de bergen gelopen, wortels gezocht in de vrije natuur en op bezoek geweest bij de familie van Ali. We voelden ons net onderdeel van het gezin. Ze waren zo gastvrij en vertelden ons alles over hun cultuur. Vroeger was bijna iedereen in Iran nomaad maar dat is in de laatste eeuw snel veranderd. Nog maar 5% is nomaad en trekt in de zomermaanden nog rond me de tent. Het wordt echter steeds lastiger vanwege de snelwegen die de gebieden afsluiten. Ali kiest er zelf bewust voor om deze levensstijl aan te houden omdat hij zich er goed bij voelt. De nomaden hebben hun eigen klederdracht en tradities. Zo blijken hun bruiloften groot te zijn en hebben zij een eigen manier van dansen. Dat hebben wij natuurlijk ook uitgeprobeerd.

Na ons avontuur in de bergen zijn we ons gaan voorbereiden op de komst van ons eerste bezoek uit Nederland: Joost en Liesbeth (ouders van Jurgen) zouden met ons verder reizen door Iran. We keken er naar uit om onze ouders weer te zien. We hebben de ouders van Jurgen midden in de nacht opgehaald en zijn de volgende ochtend Isfahan gaan verkennen. De meest rijke stad van Iran met veel grote paleizen en moskeeën. Ook hier waren veel leuke traditionele cafeetjes en restaurants. We hebben dan ook vaak op leuke plekjes gezeten tijdens onze reis in Iran. Helaas regende het de eerste dagen in Isfahan en normaal gesproken zeg je dan dat je niet van suiker bent. Maar na 3 weken in Iran is dat wel anders: Slagroom met honing als ontbijt, thee met suiker en suikerrijke dadels als tussendoortje, etc. En we hebben er gewoon lekker volop van genoten! 

In Isfahan sliepen wij in het mooiste hotel van de stad, met een mooie ontbijtzaal en schitterende hallen. Het is het oudste hotel van de wereld. Vanuit Isfahan zijn we samen doorgereisd naar Kashan. Deze stad had wel iets weg van Yazd: kleine steegjes met verstopte traditionele huizen en alles gemaakt van stro en klei. We sliepen ook hier in een traditioneel huis waar toevallig familie van de eigenaar op bezoek was. We werden hier weer warm onthaald en we mochten onze hoofddoek af als we wilden. In Kashan hebben we wat rond gestruind over de bazaar en hebben we weer bij veel leuke theehuizen en eet tentjes gezeten. We hebben veel locale gerechten op in Iran. De menu kaart is bijna door het hele land hetzelfde, soms met een bijzonder gerecht uit de streek toegevoegd. Zo was dat in Mashad lamsrack, in Tabriz de slagroom met honing en in Kashan een soort gehaktbal. Daarnaast hebben ze altijd kebab, aubergine en gestoofd vlees op de kaart staan. 

We zijn onze reis geëindigd in Tehran. Tehran heeft minder bezienswaardigheden, maar laat weer een ander kant van Iran zien. Het heeft luxe restaurants, een hoge uitkijktoren en het wordt omringd door skigebieden. Ook heeft Tehran grote parken en daar zijn de Iraniërs dol op. De gepensioneerde mannen verzamelen zich hier om in de ochtend samen poëzie te zingen en dansen. Gezinnen komen er graag picknicken. Wij waren er op de 13e dag van Noroez, wat een speciale dag is: de natuurdag waarbij gezinnen massaal naar het park trekken. Wij hebben er ook gezeten en Joost en Liesbeth hebben de stroopwafels die ze hadden meegenomen uit Nederland rondgedeeld. Ook in Tehran zijn we weer bij mensen thuis uitgenodigd en hebben we nog meer meegekregen van de cultuur en de gebruiken. 

 We hebben tijdens onze reis duidelijk gezien dat de inwoners twee soorten levens lijden. Een leven buitenshuis en een leven binnenshuis. Uiteindelijk kiest iedereen zelf hoe men met de regels om gaat. Er werd dan ook vaak tegen ons gezegd: Uiteindelijk is alles te koop. Iran is een prachtig land!