Chaos, nog voordat we in India zijn

Vanuit Myanmar zijn we via Bangkok doorgevlogen naar India. We hadden een lange overstap in Bangkok en zijn daarom de stad in gegaan: “one night in Bangkok”. We vlogen met een Indische luchtvaartmaatschappij door, maar helaas hadden we 27 uur vertraging. Dat zorgde wel voor een tweede avond in Bangkok en een heel luxe hotel waar we salade en ijs durfde te eten! Alles ging verder ontzettend chaotisch en we hebben uren in de rij kunnen wachten voor een omboeking. Dat hoort er ook bij, bij het reizen. Alleen kwamen ze deze keer ook nog met de mededeling dat ze onze bagage niet meer konden vinden. De eerste week in India, in de stad Chennai, was daardoor anders dan gedacht. Veel bellen, wachten en geregel. Je denkt meteen: zonder spullen kunnen wij echt niet verder! Maar nadat de medicijnen van Jurgen geregeld waren hadden we de knop omgezet en zijn we door gegaan. Nieuwe jurken in India kopen is zo erg niet! De ouders van Jurgen zien we volgende maand in Iran en kunnen eventueel nieuwe spullen meenemen. Slippers uit India loop je namelijk in 1 dag kapot ;) 
Drie jaar geleden zijn we in noord India geweest, deze keer zijn we begonnen in het zuiden. De eerste dag hebben we kunnen lachen. We zaten in een restaurant en vroegen om een omelet masala. De ober schudde zijn hoofd heen en weer en zei: “ available”. We snapte er niets van. Hij schudt nee, maar zegt ja. Toen we het eenmaal door hadden zagen we opeens iedereen het hoofd schudden. Het is een soort standaard beweging wat men overal in India doet, maar extra wordt benadrukt in het zuiden. Vorige keer is het ons namelijk niet opgevallen. Het betekent “ja” of “welkom” of ze doen het om te laten merken dat ze aandachtig luisteren.  

We zijn nog meer over de cultuur te weten gekomen tijdens onze kook cursus. Online hadden we iemands telefoonnummer gevonden. Ze was ontzettend enthousiast en toevallig had er die dag iemand afgezegd dus was er nog plek voor ons. Wat een geluk (de pech was ook wel op voor ons)! De vrouw zat vol passie en had een speciaal menu samengesteld dat aan onze wensen voldeed. Ze heeft ons geleerd hoe je de rijst precies goed moet koken, thee te zetten van kruiden, kaas kan maken van melk, en dat “masala” niets anders betekent dan “een mix van..”. Een curry masala betekent dus een curry van gemixte kruiden. Een omelet masala is een omelet met een mix van groente. We vonden het al gek toen we deze eerder hadden besteld en geen kruiden proefde. Ieder restaurant heeft zijn eigen mix van kruiden. Dus je kunt in ieder restaurant een curry masala bestellen en nooit dezelfde smaak krijgen. Sterker nog, een omelet masala kan ook nog wel met alleen kruiden zijn. Geen touw aan vast te knopen dus aan dat woord… 

Ze legde verder uit wat de witte krijt tekeningen voor de deur betekenen: Toen er nog geen mobieltje was tekende iedereen iets met witte krijt op de grond voor de deur. Zo kon je aan de buurt laten weten dat je gezond was en dat iedereen welkom was. Nu doen enkele dit nog steeds, maar de meesten gebruiken nu gewoon Whatsapp. Ze vertelde ook over het huwelijk. Doordat vrouwen steeds vaker ook opgeleid zijn, zijn de rollen omgedraaid en hebben de vrouwen het nu voor het kiezen. Er zijn 5 eisen waar een man aan moet voldoen: 1: Er komt maar 1 kind; 2: Er komt niemand tussen hen 2, dus er komen geen schoonouders in het huis te wonen; 3: Minimaal een 3 kamer appartement; 4: een 4-wieler (auto) voor de deur; 5: Minimaal een salaris met 5 nullen. We merkten dat veel in India vooral om geld gaat. De omgeving en gezondheid maakt allemaal minder uit, als je maar kan laten zien dat je geld hebt. Daar kwamen we later die dag ook achter toen we bij een bruiloft mochten komen kijken. (We stonden net zo lang nieuwsgierig voor de deur tot we door iemand uitgenodigd werden ;)) Het was een soort conferentie, zo werd het ons ook uitgelegd. Het was de tweede dag en het bruidspaar kwam iedereen een hand geven. De gasten waren vooral van de leeftijd van de ouders. Hoe meer gasten, en hoe duurder de locatie, hoe beter. Maar echt een gezellige sfeer was het niet tijdens dit onderdeel. 

Na Chennai zijn we met de nachttrein naar Kerala vertrokken, het Venetië van India. We hebben hier genoten van een boottochtje over de kleine grachten. Verder hebben we een lokale yoga les genomen bij mensen thuis. Wij hebben nog flink wat werk aan de winkel als we net zo flexibel willen worden als de instructeurs. Mensen waren echt ontzettend vriendelijk in het zuiden, wat sowieso typerend is voor het zuiden. Ze zijn erg verwelkomend, zo mochten we vlak bij het station zelfs even rusten in de slaapkamer van iemands dochter, omdat onze volgende trein wat later vertrok dan gepland. In India is het gebruikelijk om je eigen lakens mee te nemen, een voordeel is dat je dus overal terecht kan. 

Na Kerala zijn we eigenlijk pas echt bijgekomen in Goa. We zaten bij een kleiner strandje waar over het algemeen de hippies en backpackers komen. En natuurlijk de koeien, die zagen we hier ook weer overal lopen. Dus ook op het strand! Blijft een leuk gezicht. We hadden even echt het lui-lekkerland vakantie gevoel met drankjes in de strandtent en de Saturday night souvenirs markt, muziek en optredens. Helaas hebben we ons verblijf hier moeten inkorten vanwege het wachten in Chennai. En op 20 februari zou onze meditatie cursus in Igatpuri al beginnen. De treinen zaten al vol, maar gelukkig was er nog een optie om met een slaapbus (met stapelbedden) door te gaan naar een dorpje vlak bij Igatpuri: Nashik. Het bovenste stapelbed in combinatie met slingeren over de slechte wegen was even inkomen, maar met wat reispilletjes lukt alles en hebben we redelijk kunnen slapen. Zoals we al zeiden, onze pech was op. Nashik bleek een stad te zijn met heilig water! Dus het was hartstikke leuk om hier terecht te zijn gekomen. Toch denken we ook hier dat je er waarschijnlijk ongezonder uit komt dan je er in gaat. We hebben genoten van het oude centrum en de nieuwsgierige mensen om ons heen. Toeristen komen hier maar zelden.  

Op dit moment zitten we in Igatpuri, onze laatste avond voordat we voor 10 dagen (offline) het klooster in gaan. Ook hier stond er weer een verassing op ons te wachten. Er was deze avond een jaarlijks festival! We sloten aan in de optocht en gingen mee naar de tempel. Werkelijk iedereen wilde een selfie met ons maken. Ze vonden het leuk dat we speciaal voor dit festival waren gekomen en we werden volledig opgenomen in het feest. Het is echt leuk om in de kleinere dorpen zoals Nashik en Igatpuri te komen. Zo verwelkomend en gastvrij.