Maingalarpar!

Maingalarpar, uit te spreken als Minggalaba, is het woord wat we hier overal horen en zeggen. Het is een begroeting, wat hier in Myanmar volop gebeurd. Onze aankomst in Myanmar was een hele verassing. Alles werkte in de hotels, we hebben warme douches en de mensen zijn zo vriendelijk en verwelkomend! We zijn na aankomst meteen in het diepe gegooid. We hadden vuile was en waren op zoek naar een wasserette. We werden na uitleg met handen en voeten en met een glimlach van de ene straat naar de andere gestuurd. Maar het enige wat we tegen kwamen waren stomerijen, waar je een euro per stuk betaald. Dat loopt toch aardig op wanneer je je ondergoed en sokken van 2 weken wil afleveren. Uiteindelijk kwamen we bij een stomerij terecht waarvan de eigenaresse Engels sprak en hebben we een kilo deal kunnen maken. We maakte meteen van haar taalkunde gebruik voordat we weer alle hoeken van Yangon zouden gezien. In plaats van uitleg waar we een lokale simkaart konden halen heeft ze ons begeleid naar de winkel en meteen het personeel uitgelegd wat we kwamen doen.    

In tegenstelling tot de meeste Aziatische landen, is er in Yangon weinig goedkope fabriekskleding te vinden, maar liggen stalletjes nog vol met mooie doeken. Zelfs in de grote stad Yangon loopt nog 90% van de mensen met traditionele kleding. Mannen in longyi (rokken) en vrouwen met thanaka op hun gezicht. Thanaka is een kleurstof vanuit een bepaalde plantensoort. Ze smeren dit op vanwege verkoeling, een betere huid en als zonnebrand. Kleine kinderen worden vanwege de laatste reden ook goed ingesmeerd. Mooi en soms grappig om te zien.  

In Yangon staat ook de Shwedagon Pagoda, de grootste pagode van Myanmar. Er zit wel 500kg goud in verwerkt, moet je nagaan hoeveel geld er in het geloof omgaat! Helaas voor ons werd er onderhoud uitgevoerd, maar alsnog was het ontzettend indrukwekkend. Yangon had verder leuke eettentjes en rooftop barretjes met uitzicht op de pagode. We struinde wat rond of namen taxi ritjes. Voor €1 a €1,50 ben je met de taxi aan de andere kant van de stad. Bij aankomst op een iets wat willekeurige plek zat er een man te wachten op geïnteresseerde bezoekers. Het was bij een kleine pagode en wij hadden net tegen elkaar gezegd dat we meer over Myanmar te weten wilde komen, dus dat kwam goed uit. Hij vertelde ons over de koloniale tijd en liet ons oude kloosters zien. Het was een leuke wandeling buiten de gangbare paden. Hij vertelde ons over de regels die monniken uit hun hoofd moesten leren en de betekenis van je geboortedag. Uiteindelijk hebben we de kleine pagode waar we ons af lieten zetten niet meer gezien, maar de straten er omheen waren ook veel interessanter! 

In Myanmar wilden we vooral meer van het lokale leven en de gebruiken te weten komen. En dat lukt vaak beter in de kleinere steden. Vanuit Yangon zijn we daarom naar Pyay vertrokken. We hadden voor de trein gekozen, deze doet er wel 2x zo lang over, maar gaat wel dwars door het landschap heen met ontzettend veel boerenland. Ook het treinkaartje kopen was nog even wat puzzlen, ze hebben hier namelijk een ander geschrift en op het treinstation wel 20 hokjes op verschillende plekken. Iemand zei wel vriendelijk in gebrekkig Engels dat we bij hokje 7 moesten zijn, maar geen idee hoe je 7 schreef. Uiteindelijk is het ons gelukt en de volgende ochtend zaten we naast een monnik in de trein. In Pyay ligt de oorsprong van architectuur en is ouder dan het bij ons veel bekendere Bagan. Vooral lokale toeristen bezoeken Pyay. Bij aankomst werden we met een soort motor met een laadbak met zitjes naar ons guesthouse buiten de stad gebracht. Het was even wennen aan het lokale vervoer: ijzeren bankjes in de bak en flink wat hobbels op de weg.  Bij het guesthouse werden we zo warm onthaald! De personen die er waren spraken maar 3 woorden Engels en daar hebben we goed mee kunnen lachen. Toen we de volgende ochtend namelijk ons ontbijt kregen zei de manager: “ Banana. Write Review!” Alles zei hij dwingend, waardoor het heel grappig overkwam. Omdat we elkaar verder niet goed begrepen zijn we na het ontbijt zelf richting de stad gelopen hopende dat er iets wat op een taxi leek voorbij zou komen. We hadden geluk, we mochten mee in een soort veewagentje en zaten heerlijk in het hooi. Op straat staarde mensen ons nog echt aan en ze wilden graag met ons op de foto, en in het veewagentje natuurlijk al helmaal. We hebben die dag de lokale pagode bezocht en zijn naar het historische gedeelte met eeuwen oude tempels gegaan (Unesco lijst). We waren samen met onze chauffeur op ontdekkingstocht, ook al lag het maar 5km verder, hij was er ook nog nooit geweest.  

Eind van de middag wilde we weer richting het guesthouse gaan en we zagen een gedeelde taxi (die motoren met laadbak en zitjes). Toevallig stapte er twee meisjes uit en konden wij mee. We merkten toen alleen op dat iedereen dezelfde rok aan had. We waren per ongeluk in de school bus gestapt. Toen het laatste meisje er uit ging zijn wij ook maar uitgestapt. We kwamen uit op de markt waar Jurgen ook een Longyi heeft gekocht en Emma haar gezicht heeft vol laten smeren met thanaka. We hebben de locals in ieder geval weer extra lach plezier bezorgd! Terug bij het hotel was de eigenaar aanwezig die redelijk Engels kon spreken. Hij vond het geweldig dat we er waren en deed er alles aan om het ons naar ons zin te maken. De volgende dag had hij voor ons een trip (met echte taxi) geregeld naar een rivier vanuit waar je uitzicht had over een bergwand waarin wel 1000 Buddha’s waren gebeiteld. Wij hadden aangegeven dat we de dag daarna graag een Alm ronde mee wilden maken. Ze vonden het bijzonder, omdat het voor hen heel normaal is. Tijdens de alm ronde verzamelen de monniken hun ontbijt. Dit gebeurd nog voor zonsopkomt. Om 4 uur in de ochtend werden we opgehaald, dit keer weer door een motor met laadbak. Er was niemand op straat te bekennen, naast af een toe een dwalende monnik. En opeens hoorde we in 1 straat ontzettend harde muziek, en dat zo vroeg in de ochtend! Voor een tempel werd eten uitgedeeld voor de monniken uit de omgeving. Wij hebben zelf ook mee mogen uitdelen! Iedereen vond het ontzettend leuk dat we er waren en alles wat er gebeurde werd voor ons aangewezen. We moesten een aantal keer goed poseren voor de camera en een paar uur later gingen we al viral over facebook.  

Na de alm ronde zouden we alleen nog naar de legendarische Buddha met de bril gaan. Iedereen die beter zicht wil krijgen gaat naar deze Buddha toe. Waar we die dag daarna allemaal naar toe gingen was voor ons een verassing. We dachten dat we daarna weer konden gaan slapen, maar iedere keer dook de chauffeur weer op. De eigenaar was op de achtergrond nog van alles aan het regelen met de chauffeur. De chauffeur kon echter geen Engels en daarom niet uitleggen waar we heen gingen. We lieten ons daarom maar steeds verassen. Zo zijn we via de lokale bibliotheek bij de jaarlijkse playbackshow van een basisschool beland. Hier moesten we vooraan komen zitten en niet alleen het podium, ook wij werden volop gefilmd. Deze dagen waren echt een warm welkom in Myanmar. Op naar Bagan.