Ons vertrek

Na onze bruiloft hebben wij nagenoten van de mooie en bijzondere dag. Het was voor ons echt een onvergetelijke sprookjesachtige dag. Twee dagen later ging onze focus alweer om: de laatste voorbereidingen voor onze (huwelijks) reis.

We hadden na verzoek van een leuk geïnteresseerd stel uit Iran ons huis al per halverwege oktober beschikbaar gesteld. Alle spullen zijn in de berging gezet en we waren weer een stapje dichter bij de reis. Een weekje in het vakantiehuisje van de ouders van Jurgen, en een weekje in Waalwijk bij de ouders van Emma.

Het was nog even stress om het visum voor PNG (Papua). Per toeval zagen we 1.5 week voor vertrek dat het in de maand november niet mogelijk was om een visum bij aankomst te krijgen, vanwege een belangrijke bijeenkomst van de Aziatische leiders (APEC). We hebben snel ons paspoort naar de ambassade in Brussel gestuurd en na vertraging van de levering, lag ons visum gelukkig toch 4 dagen voor vertrek klaar. 

Het besef dat je echt 8 maanden weg gaat en dat we vrienden en familie een lange tijd niet zien, drong pas heel laat door. De laatste keer vrienden en vriendinnen gezien (totdat ze opeens als verassing ons komen uitzwaaien op schiphol!), afscheid van zussen, broers, opa’s en oma’s. En het moeilijkste afscheid van onze ouders. Met tranen en een glimlach zijn we door de douane gegaan. Het avontuur was begonnen!

Maar een uur later bij de eerste vlucht ging het al meteen mis. De piloot had gezien dat er een schroefje mistte en vloeistof niet goed was. Het vliegtuig mocht niet vetrekken. Maar met een mooie vergoeding voor vertraging van een vlucht (14 uur later) + een omboeking naar een directe vlucht naar Bali zijn we zeker tevreden. Nu maar eens het leven op Schiphol verkennen.